Hermann Struck
Hermann Struck
Duitsland, Berlijn 1876 – 1944 Haifa, Israel
Hermann Struck, Chaim Aaron ben David, was een duits-joodse kunstenaar die bekend stond om zijn etsen.
Berlijnse Academie
Struck studeerde aan de Academie voor Schone Kunsten van Berlijn. In 1899, na het voltooien van zijn studie aan de Berlijnse Academie, werd hem het onderwijs daar verboden omdat hij Joods was.
Jozef Israels
In 1900 ontmoette Struck Jozef Israëls, een Nederlandse kunstenaar, die zijn mentor werd. Beiden waren zij toonaangevende kunstenaars van hun tijd.
Marc Chagall
Struck maakte portretten in opdracht van Ibsen, Nietzsche, Freud, Albert Einstein, Herzl, Oscar Wilde en andere belangrijke personen uit die periode.
Struck’s studenten waren o.a. Marc Chagall, Lovis Corinth, Jacob Steinhardt, Lesser Ury en Max Liebermann.
Chagall kwam in zijn Berlijnse periode bij Struck in de leer voor etsen. Zoals Israels belangrijk was voor Struck, moet Struck op zijn beurt in alle opzichten vormend zijn geweest voor Chagall.
de Mizrachi beweging
Struck was een fervente zionist en joodse activist. Hij bezocht het land van Israël in 1903, toonde zijn kunst op het vijfde zionistische congres en was een van de oprichters van de religieus – zionistische beweging Mizrachi.
de Berlijnse afscheiding
In 1904 trad hij toe tot de moderne kunstbeweging die bekend staat als de Berlijnse afscheiding.
‘De kunst van het etsen’
In 1908 publiceerde Struck ‘Die Kunst des Radierens’ (‘De kunst van het etsen’), dat een baanbrekend werk over het onderwerp werd. Het was een leerboek dat zowel theorie als praktische instructie bood 1). Het boek was gedrukt op glad papier maar met ingebonden originele etsen van Max Liebermann, Paul Baum, Edvard Munch, Anders Zorn en Herman Struck zelf, op gevergeerd papier en voorzien van schutvellen.
WO I
Struck was hij een Duitse patriot en bood hij zich aan voor militaire dienst in de Eerste Wereldoorlog als vertaler, verbindingsofficier en militaire kunstenaar. Hij ontving het IJzeren Kruis 1e Klasse en werd gepromoveerd tot officier der dapperheid. in 1917 werd hij de referent voor Joodse zaken bij het Duitse Oostfront opperbevel
samenwerking met Stefan Zweig
Het laatste jaar van de Eerste Wereldoorlog brengt de schrijver Stefan Zweig (1887-1968) door in Litouwen dat deel uitmaakte van de zogenaamde Ober-Ost, het oostelijke front waar de Duitsers het toen voor het zeggen hadden. Hier ontmoette Zweig de beeldend kunstenaar Hermann Struck. Tussen hen ontstond een levenslange vriendschap.
Samen maakten zij het boek ‘Das ostjüdische Antlitz’ omdat Zweigg in Litouwen het Oost-Europese jodendom leerde kennen en hij een ‘authentiek’ jodendom ontdekte dat de Joden in het westen steeds meer waren kwijtgeraakt. Dit wilde hij aan de hand van de tekeningen van Struck laten zien.
‘Das ostjüdische Antlitz’, is een boek dat Arnold Zweig schreef bij ruim 50 tekeningen van Hermann Struck. Het boek is een lofzang op de Oost-Joden en dat valt op omdat toen het boek in 1920 verscheen, veel Joden in het westen op de Oost-Joden neerkeken.
Enkele jaren later verscheen ook ‘Das neue Kanaan’, waarin zij opnieuw samen werkten.
Palestina
Struck emigreerde in 1922 naar Palestina, gaf les aan de Bezalel Academie. Hij hielp bij de oprichting van het Tel Aviv Museum of Art. Hij bezocht Berlijn elke zomer totdat de nazi’s aan de macht kwamen.
overlijden
Herman Struck overleed in Haifa op 68 jarige leeftijd.
museum
Het woonhuis van Struck in Haifa is sinds 2013 het Hermann Struck Museum gevestigd.
bron: wikipedia.org /crescas.nl -webcolumn Leo Frijda / cultuurwerktblog.wordpress
foto: Leo Baeck institute
1) Het boek “De kunst van het etsen’ behandelt de verschillen tussen schilderen en etsen en behandelt dan de geschiedenis en techniek van kopergravure, aquatint, Schabkunst (mezzotinto), Crayonmanier (krijttechniek = diepdruktechniek), Vernis mou (diepdrukvorm met zachte vernis, lak die niet uithardt).
Vervolgens komen de materialen aan bod: koper, zink, vervagen (poetsen), Grundieren (basis opzetten), Pausen (faseren). Struck beschrijft het proces van het etsen (Radieren) in drie fasen: het etsen in nauwere betekenis als het technisch aanbrengen van de tekening, het verbeteren van de plaat en het Aufätzen, namelijk het behandelen met zuren.
Vervolgens behandelt Struck de koude naaldtechniek en aanverwante technieken zoals Punktiermanier (gestippelde lijn), Roulette (inkten door middel van een rollertje), Schabkunst (mezzotinto), aquatint. Bij Vernis mou gaat hij verder in op verschillende tinten (Tönen = schakeringen), het Aussprengverfahren (uit de omschrijving in de tekst blijkt dat het gaat om besprenkelen (eventueel met borstel), Herkotypie of galvanografie (hierbij wordt een zilverplaat of verzilverde koperplaat van tekening voorzien zonder te etsen maar door middel van een galvanisch koperbad, vanaf 1895 vervangen door fotogalvanografie en vervolgens door heliografie; het zorgde voor grofkorrelige, zachte en warme afdrukken), Monotypie (een unieke print van een gepolijste plaat glas of metaal voorzien van een design in inkt en kleurenets.
Uiteindelijk bespreekt Struck tevens de lithografie en de houtsnede.