Max Beckmann
Max Beckmann
Leipzig 1884 – 1950 New York
Max Beckmann was een Duits expressionistisch kunstschilder.
In 1900 begon Beckmann zijn schildersopleiding in Weimar.
Parijs
Al vanaf 1903 tot 1933 woonde Max Beckmann ook geregeld in Parijs, waar hij een huurwoning had. Hier wilde hij zich meten met de grote moderne schilders, met name Picasso. Het lukte hem echter niet om daar echt door te breken.
Florance
In 1906 woonde Max Beckmann een korte tijd in de Villa Romana in Florence en trad in het huwelijk met Minna Tube.
Berlijn
Na zijn terugkomst in Berlijn sloot Max Beckmann zich aan bij de kunstenaarsgroep Berliner Secession. Tot 1914 maakte Beckmann historiestukken, naturalistische straatscène’s en portretten.
WO I
In 1914 vertrok Beckmann als medisch vrijwilliger tijdens de Eerste Wereldoorlog eerst naar het Oost-Pruisisch front. In 1915 deed hij hetzelfde werk in Vlaanderen en Straatsburg waar hij mentaal instortte door wat hij aantrof.
Frankfurt
Hij verhuisde van Berlijn naar Frankfurt, en werd daar bijzonder leraar aan de Stedelijke Academie. In 1925 kreeg hij een leeropdracht van de Städelschule in Frankfurt gevolgd door een professoraat in de vrije schilderkunst in 1929. In 1925 scheidde hij van Minna en huwde met zangeres Mathilde von Kaulbach,
Tijdens het einde van de jaren 20 had hij veel succes, had hij een goede positie als professor, en verschenen er publicaties over hem.
tentoonstellingsverbod
De Nazi’s kwamen aan de macht in Duitsland en veel kunstenaars kregen het moeilijk. Van velen, met name vooruitstrevende kunstenaars, werd het werk als ‘Ontaard’ beschouwd.
In 1933 ontnamen de nazi’s Beckmann zijn docentschap in Frankfurt en werd hem een tentoonstellingsverbod opgelegd.
Max Beckmann keerde vervolgens vanuit Frankfurt terug naar Berlijn. Ongeveer zeshonderd kunstwerken van Beckmann verdwenen uit de musea en werden in beslag genomen.In 1937 werd zijn werk getoond op de beruchte tentoonstelling van ‘gedegenereerde kunst’ (Entartete Kunst).
Nederland
Beckmann ontvluchtte Duitsland in 1937, een dag nadat hij Adolf Hitlers toespraak bij de opening van de tentoonstelling over ‘ontaarde kunst’ op de radio had gehoord. Daarin uitte Hitler dreigementen aan het adres van moderne kunstenaars. Het liefst was Beckmann naar de Verenigde Staten vertrokken, maar daar kreeg hij geen visum voor en zo kwam hij naar Nederland, Hier bleef hij 10 jaar. Hij vestigde zich in Amsterdam en had een atelier aan het Rokin nr. 85.
Al in 1903 had hij Amsterdam voor het eerst bezocht, Hij schreef hierover in zijn dagboek;
‘Dit Amsterdam is ook zo verrukkelijk. Toen ik vanavond uit het café kwam, dwaalde ik nog een beetje rond. De mist legde een fijne sluier over al deze kleine, kleurrijke huizen, die zo sprookjesachtig waren verlicht. De grachten weerspiegelden werkelijk alles wat ze zagen, gretig en zo ernstig, en de lantaarns leken allemaal gesluierde zonnen… Het vrolijke gekwetter van de Nederlanders, die hun opvallend brede achterwerk overal op straat vertonen, en hun nog vrolijker zonden, zijn zo ontzettend grappig en passen zo mooi bij het totale ensemble dat ik er niets van zou willen missen.’
In Amsterdam kreeg hij niet veel erkenning, maar was hij wel productief. In de stad kwamen 280 schilderijen tot stand, ongeveer een derde van zijn totale oeuvre, waaronder de triptieken Acrobaten (1939), Perseus (1941), Toneelspelers (1942), en Carnaval (1943).
De Verenigde Staten
In 1947 vestigde hij zich in de Verenigde Staten. Zijn roem was hem al vooruitgesneld, en hij kreeg dan ook een warm onthaal.
docentschappen
Vanaf 1947-1949 gaf hij les aan de Washington University in St. Louis. Daarna aan de Brooklyn Academy Museum School Universiteit van Colorado te Boulder.
Na een jaar New York gaf hij les aan Mills College in Oakland in de zomer van 1950.
prijzen
In 1950 won hij de Prix Conte-Volpi op de Biënnale van Venetië. Dat jaar ontving hij ook een eredoctoraat van de Washington University in St. Louis.
schilderstijl
Beckmann situeert zich tussen het expressionisme van Die Brücke (met onder meer Ernst Ludwig Kirchner en Erich Heckel) en de anekdotiek van de Neue Sachlichkeit (met Otto Dix en George Grosz).
Selectie van werk in openbare collecties
Stedelijk Museum Amsterdam, Museum Boijmans Van Beuningen te Rotterdam, Museum Ludwig, Keulen, Städel Museum, Frankfurt am Main.
tentoonstellingen
Er waren onder andere tentoonstellingen in het Museum of Modern Art (1995) en het Guggenheim Museum (1996) in New York en in musea in Rome (1996), Valencia (1996), Madrid (1997), Zürich (1998). Het Saint Louis Art Museum in (1998/1999), in München (2000). In 2002 een tentoonstelling in het Centre Pompidou in Parijs en in het Tate Modern in London in 2003. In Frankfurt in 2006 en in Amsterdam 2007.
bron: wikipedia / cultuurarchief.nl / onsamsterdam.nl