Portret van Martin Buber

Martin Buber 

Wenen 1878 – 1965 Jeruzalem

Martin Buber was een Oostenrijks-Israëlisch-joodse godsdienstfilosoof.

Buber groeide op in het Galicische Lemberg (tegenwoordig Lviv, Oekraïne). 

Als kleinkind van de privéwetenschapper en midrasj-expert Salomon Buber was hij in zijn tijd een van de belangrijkste onderzoekers en verzamelaars op het gebied van de chassidische traditie van het Oost-Europese jodendom. 

Een persoonlijke religieuze crisis hem ertoe te breken met Joodse religieuze gebruiken. Hij begon Immanuel Kant, Søren Kierkegaard en Friedrich Nietzsche te lezen.

Vooral die laatste twee inspireerden hem om filosofie te gaan studeren. In 1896 ging Buber studeren in Wenen.

Tijdens zijn leven was Buber een bemiddelaar tussen de bedreigde traditionele joodse wereld in het Oosten en de westerse wetenschappelijke en rationalistische moderne tijd.

Bubers suggestieve, soms poëtische schrijfstijl markeerde de belangrijkste thema’s in zijn werk: het navertellen van chassidische en Chinese verhalen, bijbelcommentaar en metafysische dialoog

Hoewel hij zichzelf eerder tot het Reformjodendom rekende, legde hij zich erop toe dat de westerse wereld deze orthodoxe en ultraorthodoxe mystieke beweging leerde begrijpen. Daartoe vertaalde hij talrijke vertellingen en tradities van het chassidisme naar het Duits en maakte ze op die manier bekend.

Tezamen met de filosoof Franz Rosenzweig vertaalde Buber in de jaren 1926 tot 1936 de joodse Heilige Schrift, de Tenach, in het Duits. 

Martin Buber was honorair hoogleraar joodse geloofsleer en ethiek in Frankfurt aan de Main van 1924-1933.

In 1938 vertrok hij uit het fascistische Duitsland naar Jeruzalem, waar hij tot 1951 aan de Hebreeuwse Universiteit van Jeruzalem lesgaf in antropologie, sociologie, sociale psychologie en pedagogiek. 

Martin Buber was een religieuze zionist, maar heeft zich tot het laatst verzet tegen de oprichting van de staat Israël en bekritiseerde de nationalistische politieke zionisten als “missionarissen van het westen”. 

Hij was, zoals andere zogenaamde ‘Homeland’ zionisten, voorstander van één gemeenschappelijke Arabisch-Joodse staat, waarbinnen joden vooral hun spirituele identiteit tot ontwikkeling moesten brengen, maar geen politieke macht moesten nastreven.

Na de oprichting van de staat Israël in 1948 werd Buber de bekendste Israëlische filosoof.

Martin Buber ontving in 1953 de Vredesprijs van de Duitse Boekhandel en in 1958 de Goetheplaquette van de stad Frankfurt. In 1963 ontving hij de Erasmusprijs.

Martin Buber was getrouwd  met Paula Winkler, met wie hij 2 kinderen kreeg.

Martin Buber stierf op 87 jarige leeftijd in Jerusalem.

Tot op heden wordt jaarlijks de naar hem genoemde Buber-Rosenzweig-medaille verleend door de Duitse coördineringsraad van de Maatschappij voor christelijk-joodse samenwerking aan personen die zich bijzonder inzetten voor de christelijk-joodse dialoog. Sinds 2002 wordt jaarlijks op Rolduc de Martin Buber-penning uitgereikt door Stichting Euriade.

bron: en.wikipedia / nl.wikipedia
fotobron: wikipedia